SOPHON (សុផុន ឧត្តរមានជ័យ): 2011

ប្រវត្តិភូមិខ្នារ

(១) ដីដឺ គឺជាដីទួលធំដែលមានដើមឈើធំៗ និងខាងក្រោមមានព្រេចដុះក្រាស់ខ្មឹក
(២) សិលាចារិកមួយផ្ទាំងនេះសព្វថ្ងៃស្ថិតនៅក្នុងវត្តឈ្មោះ វត្តគោកផ្ចឹក

ភូមិខ្នារ គឺជាភូមិមួយដែលស្ថិតនៅប៉ែកខាងត្បូងនៃស្រុកសំរោង ចំងាយប្រមាណ ១៣ គម ។ ភូមិនេះស្ថិតនៅក្នុងឃុំក្រសាំង ស្រុកចុងកាល់ ខេត្តឧត្តរមានជ័យ ហើយមានព្រំប្រទល់ខាងជើងជាប់ ឃុំបូស្បូវ ខាងកើតជាប់នឹង ឃុំពង្រ ខាងត្បូងជាប់នឹង ឃុំ គោកស្ពាន និង ខាងលិចជាប់នឹងភូមិ ឈូក។ ភូមិនេះស្ថិតនៅលើទួលធំមួយ ផ្នែកដីខាង កើត ជាដីមានជីជាតិជាប់នឹងត្រពាំង បឹង ព្រែក នឹងមានដីដឺ(១)ព្រៃធំៗទៀតផង ខាងលិចក៏ជាដី មានជីជាតិដែរ ។ ប្រជាជនរស់នៅភូមិនេះនាំគ្នាប្រកបរបរកសិកម្ម ធ្វើស្រែ ចំការ ក្រៅពីនេះពួក គាត់ក៏ចិញ្ចឹមសត្វ និង ដាំបន្លែផងដែរ។
ភូមិនេះមានប្រវត្តិយូរលង់ណាស់មកហើយដែលមានដូចតទៅ ៖
តាមការនិយាយតៗគ្នារបស់ចាស់ៗជាពីសេសពីលោកអ៊ំ ហិម ដែលគាត់ជាមេភូមិនៅភូមិខ្នារនេះស្រាប់គាត់បានមានប្រសាសន៍រៀបរាប់ឲ្យដឹងថា៖
ទីទួលភូមិខ្នារនេះប្រហែលជាធ្លាប់មានមនុស្សរស់នៅតាំងតែពីសម័យបុរាណមកហើយពីព្រោះ នៅជិតទួលនោះភាគខាងលិចប្រមាណជា១ គ ម គេឃើញមានទួលប្រាសាទបុរាណមួយដែលមានគូរទឹកព័ទ្ធជុំវិញដែលគេស្គាល់ថាជាប្រាសាទ ត្រពាំងរូង ដែលនៅទីទួលប្រាសាទនោះមានកប់ផ្ទាំងថ្មធំៗ ទំរលិង្គព្រះឥសូរ គឺយូនីព្រះនាងឧមាភគវតី វត្ថុបុរាណជាច្រើនដែលត្រូវបានគេជីកយកអស់នៅក្នុងសម័យសង្រ្គាម និងមានកំទេចកំទី ឆ្នាំងដី ក្រឡ ខួច ថូ និងជាពិសេសជាង នេះទៅទៀតនោះគឺ មានសិលាចារឹក(២)មួយផ្ទាំងទៀតផង ហើយនៅខាងជើងភូមិមានថ្នល់ចាស់បូរាណមួយដែលចប់នៅទីនោះ គេហៅថាថ្នល់ដាច់ និងនៅភាគខាងកើតភូមិមានប្រាសាទជាច្រើនទៀត នៅពាសពេញព្រៃ ដែលបា្រសាទទាំងនោះខ្លះនៅសល់ថ្មបាយក្រៀមតំរៀបជាផ្នែកខ្លះនៃតួប្រាសាទ និងខ្លះទៀតនៅសល់តែទីទួល និងដុំថ្មតិចតួចប៉ុណ្នោះ។ ប៉ុន្តែក្រោយមកគេពុំដឹងថាមនុស្សបុរាណទាំងនោះចាកចោលទីកន្លែងនោះតាំងពីពេលណាដោយសារបញ្ហាអ្វីឡើយ ក្រោយមកទីតាំងអស់នោះបានក្លាយជាព្រៃ មានដើមឈើ តូច ធំ ដុះពាសពេញទួល។

(៣)ភូមិរលំវែង គឺជាភូមិមួយដែលស្ថិតនៅភាគខាងត្បូងភូមិខ្នារសព្វថ្ងៃ ដែលជាដើមកំនើតរបស់អ្នកភូមិខ្នារ

ចំណេរក្រោយមក មានមនុស្សមួយក្រុមតែងតែបានឆ្លងកាត់ទីនោះ ហើយបានឈប់សំរាកនៅទីនោះ។ ប្រជាជនទាំងនោះបានរស់នៅក្នុងភូមិមួយគឺ ភូមិរលំវែង(៣)ប្រជាជនប្រកបមុខរបរ ធ្វើស្រែចំការដោយអ្នកខ្លះមានស្រែជិត អ្នកខ្លះមានស្រែឆ្ងាយ និងរបរបាញ់សត្វ។ ចំពោះអ្នកមានស្រែឆ្ងាយគឺពួកគេត្រូវដេកផ្លូវមួយយប់ ជាពិសេសគឺស្រែដែលស្ថិតនៅប៉ែកខាងជើងនៃភូមិរបស់ ពួកគេ។ ដែលការធ្វើដំនើររបស់ពួកគេតែងតែឆ្លងកាត់ទីទួលនោះ ពេលដែលទៅស្រែឆ្ងាយនោះពួកគាត់តែងតែនាំគ្នាស្នាក់អាស្រ័យនៅទីទួលមួយ ដែលមានដើមខ្នារមួយយ៉ាងធំ នៅជិតត្រពាំង ពួកគាត់តែងតែស្នាក់នៅក្រោមដើមខ្នារនោះ ដើម្បីឲ្យគោ ក្របីបានឈប់សំរាកជើងនិង ស្នាក់នៅទីនោះមួយយប់ ស្អែកឡើងសឹមបន្តដំណើរត្រលប់ទៅភូមិវិញ ។ក្នុងដំណើរទៅស្រែជារៀងរាល់ឆ្នាំ និងតែងតែបានឈប់សំរាកទីនោះជារៀងរាល់ឆ្នាំ ដោយទីនោះជាទីទួលមិនដែលមានទឹកលិចហើយមានដើមខ្នារធំមួយផង គេក៏បានឲ្យឈ្មោះទីនោះថា គោកខ្នារ។ ដោយសារទីនោះមានភូមិសាស្រ្តអំណោយផលដល់ការស្នាក់នៅដោយមានត្រពាំងបឹងបួរនៅជិត និង សំបូរម្ហូប មានត្រី និង សត្វ ។ ម៉្យាងវិញទៀតដោយទួលខ្នារនៅជិតស្រែរបស់ពួកគេផងពួកគេក៏បាននាំគ្នាចាប់ដីនៅគោកខ្នារ ដំបូងឡើយមានលក្ខណៈជាចំការ។ នៅពេលនោះប្រជាជនក៏បាននាំគ្នាចាប់ផ្ដើមពង្រីកទឹកដី និងចាប់ផ្ដើមមករស់នៅគោកខ្នារ ដោយសារដីមានជីវជាតិល្អ ប្រជាពលរដ្ឋក៏នាំគ្នាមករស់នៅកាន់តែច្រើនទៅៗបង្កើតបានជាភូមិមួយដែលគេហៅថា ភូមិខ្នារ រហូតដល់បច្ចុប្បន្ននេះ ។ ក្រោយរដ្ឋប្រហារឆ្នាំ ១៩៧០ ភូមិនេះមិនបានស្ថិតនៅក្រោមការគ្រប់គ្រងរបស់រដ្ឋអំណាចសាធារណៈរដ្ឋខ្មែររបស់លោក លន់ នល់ ទេគឺស្ថិតក្រោមការត្រូតត្រារបស់ទ័ពព្រៃខ្មែរក្រហម។ នៅក្នុងសង្គ្រាមឆ្នាំ ១៩៧៥ - ១៩៧៩ ប្រជាជនទាំងអស់ត្រូវស្ថិត នៅក្រោមការគ្រប់គ្រងនៅ ក្រោមរបបដ៏ខ្មៅងងឹត ដែលប្រជារាស្ត្រខ្មែរគ្រប់រូបគ្មាននរណាម្នាក់ អាចគេចផុតបានឡើយ។ ប្រជាជនទាំងអស់ត្រូវគេកែន និងជំលៀសប្រជាជនឲ្យចាកចេញពី ភូមិដ្ឋាន បែកបាក់គ្រួសារ និងត្រូវធ្វើការធ្ងន់ធ្ងរហួសកំលាំង ទទួលរបបអាហារមិនគ្រប់គ្រាន់ និងទទួលទារុណកម្មផ្សេងៗ ។ ប្រជាជនក្នុងភូមិខ្នារនេះត្រូវបានគេបានជំលៀសទៅកាន់ ភូមិ ស្ដៅពក ត្រាំសសរ ភូមិជ្រោយក្នុង ស្រុកស្រីស្នំ ខេត្តសៀមរាប និងភូមិស្រុកផ្សេងៗទៀត។ ក្រោយពីរបប ពល ពត ត្រូវបានដួលរលំ ប្រជាជនក៏បានវិលត្រលប់មកមកកាន់ភូមិដ្ឋាន របស់ ខ្លួនរៀងៗខ្លួន ។ ក៏ប៉ុន្តែភូមិខ្នារនេះ ក៏ដូចជាខេត្តឧត្តមានជ័យទាំងមូលនៅតែបន្តនូវសង្គ្រាមស៊ី វិលរាំរៃនៅតែបន្ត។ ភូមិនេះស្ថិតនៅក្នុងព្រៃ ដូច្នេះវាជាទីតាំងសមរភូមិដ៏ក្ដៅគគុរ សំរាប់ទ័ពព្រៃ និងទ័ពរដ្ឋកម្ពុជា។ នៅក្នុងសម័យសង្គាមភូមិនេះត្រូវទទួលរងនូវគ្រាប់កាំភ្លើងតូច ធំ ហើយមាន ពេលខ្លះធ្វើឲ្យឆេះផ្ទះអ្នកភូមិទៀតផង ។ ម្យ៉ាងវិញទៀតភូមិនេះត្រូវផ្លាស់ប្ដូរកងទ័ពជារឿយៗ គឺមានទ័ពមួយក្រុមចាកចេញហើយមានមួយក្រុមទៀតចូលមក ជាមួយគ្នានេះដែរក៏មាន កង ទ័ពខ្លះមានសណ្ដានចិត្តល្អចេះជួយប្រជាជន ការពារប្រជាជន និងទ័ពខ្លះចិត្តអាក្រក់ ដែលបង្កភាពភ័យខ្លាចដល់ប្រជាជន ហើយបានបាញ់សត្វចិញ្ចឹមរបស់អ្នកភូមិយកធ្វើជាចំណីអាហារដែលមានដូចជា មាន់ ទា ជ្រូក ឆ្កែ ជាដើម ។ និយាយជារួមបន្ទាប់ពីការធ្វើរដ្ឋប្រហានៅឆ្នាំ១៩៩៧ នៅឃុំអូរស្មាច់ ខេត្តឧត្តរមានជ័យទាំងមូល បានបញ្ចប់សង្រ្គាមមានសុខសន្តិភាព ។ ដោយឡែកចំពោះភូមិខ្នារវិញក៏បានបញ្ចប់សង្គ្រាមដែរ ហើយប្រជាជនរស់នៅបានសុខរហូតមក។ សព្វថ្ងៃនេះភូមិខ្នារមានប្រជាជនរស់នៅចំនួន ៣១៥ គ្រួសារ ហើយប្រជាជនរស់នៅពឹងផ្អែកទៅលើការប្រកបរបរកសិកម្មទាំងស្រុង៕

ភ្នំពេញ ថ្ងៃទី ៣០ ខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ ២០១០
និស្សិត

ផល សុផុន

SOPHON (សុផុន ឧត្តរមានជ័យ)

Pages

Bamboo Island

Thursday, January 6, 2011